من همیشه زلفِ یارم را پریشان خواهمش

من همیشه زلفِ یارم را پریشان خواهمش
خالِ مِشکینِ رُخش را چون که پنهان خواهمش
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
خواهمش زلفش به رُخ آویز و باشد سایه بان
تا نبیند غیرِ بد خوی رویِ جانان خواهمش
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
درکنارم باش نگارا کن تماشا عاشقت
یک مریضم بی علاج بر درد درمان خواهمش
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
زاهد کم عقل را بین وصفش است غلمان و حور
من نخواهم حور و غلمان وصف خوبان خواهمش
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
نیست واحد خوار باشد مثلِ تو در این زمان
چون علاجت نیست الان گو که هجران خواهمش
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
(شعر واحد را از ترکی به فارسی ترجمه کرده ام)

برچسب‌ها: غزلیات فرامرز

+ نوشته شده در  چهارشنبه ۹ اسفند ۱۴۰۲ساعت 21:31&nbsp توسط فرامرز عبداله پور  |