ازل وآخر خداوند هست و هست

بنام خدا
ازّل و آخِر خداوند هست و هست
ظاهر و باطن خداوند هست و هست
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
عالم و عادل خداوند هست و هست
قاهر و غافر خداوند هست و هست
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
در ازل خلّاقِ عالم هو دمید
کُن بگفت او کائنات آمد پدید
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
امر آمد آسمانها دود شد
در خزائِن از عدم بر بود شد
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
چون درهستی دیده شدنورِ امید
آب و آتش خاک و باد آمد پدید
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
روح و جسم آمد به هستی شد بقا
حال و قالاً ذکر یا حق کرد ادا
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
چون که آگاهی به هستی شد نزول
نیک و بد زیبا و منکر شد حلول
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
کوهساران گشت خرّم ازوجود
آب دریا موج غلطان است زجود
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
چشمه ها جاری و جوشان سوی نهر
رودها ی پر خروشان سوی بحر
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
بلبل شیدا چمن را می کَند
لاله زاران را بشارت می دهد
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
چون که خلقت در زمین تکمیل شد
احتیاجات از زمین تحصیل شد
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
وحی آمد سوی هستی ازخدا
یک امانت پیشِ من دارید جدا
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
کیست گیرد این امانت را زِ من
پاس دارد مثلِ جان و مثل تن
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
هیچ موجودی نکرد آن راقبول
آسمانها و زمین را عرض وطول
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
ما به کوهها عرضه کردیم کن قبول
کوهها گشتند محزون و ملول
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
هیچ موجود زیرِ بار آن نرفت
این امانت را بگیرد سفت و سخت
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
عاقبت انسان آن را کرد قبول
چون نمی داند ظلوم است و جهول
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
این امانت هرچه هست نا منتهاست
عهد پنهان است زاسرارِ خداست
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
پس بشر در رو زمین سُکنی گزید
آدم آمد تا که حوّا را بدید
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
دید زیبا روی و هم آراسته
این چه موجودیست جان را خواسته
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
گفت آدم من ندارم همنشین
دوست داری تو بیا بامن نشین
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
دردم و گویم به تو صاف و عیان
پیشِ تو عارض شده برمن بیان
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
کرد حوّا عشوه و ناز و ادا
گفت آدم ای به چشمانت فدا
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
شکرلِلّه ای حکیم کردگار
من شدم به زندگی امّیدوار
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
آدم و حوا بهم چشم دوختند
دل بدادند هر دو دل را باختند
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
دل بدادن دل گرفتن زود و زود
زد جرقّه عشق را آورد وجود
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
عشق پاک است پاک دار ای مبتلا
دار پنهان تا نیفتی دربلا
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
آدم و حوا چنین افروختند
زندگانی را به ما آموختند
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
ده ادامه زندگانی ای جوان
تا تو هستی در درون این جهان
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
نا امیدی را به دل راهی نَده
ناامیدی کار شیطان است بَده
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
چون که شیطان نا امید است ازخدا
بندگان را می کند ازحق جدا
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
می کند به فقر و فحشا دعوتت
تا خساست را کند در عادتت
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
کارشیطان مکر و حیله و شر است
نا امیدی هم گناه اکبر است
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
این نصیحت را شنُو از من به جا
تو همیشه باش در خوف و رجا
⚘⚘⚘⚘⚘⚘
زندگانی با امیدی زنده است
زنده گان را این امید پاینده است
⚘⚘⚘⚘⚘⚘

برچسب‌ها: غزلیات فرامرز

+ نوشته شده در  چهارشنبه ۲۹ آذر ۱۴۰۲ساعت 13:40&nbsp توسط فرامرز عبداله پور  |